Je hebt van die liedjesschrijvers die een rechtstreekse verbinding lijken te hebben tussen hart, handen en stem, waarmee ze gevoelens zonder filter in tekst en muziek omzetten. Martijn Kuijten is zo’n liedjes smid (Musicmaker magazine).
Als een soort verwerkingsproces werkte Martijn de afgelopen jaren aan zijn solodebuut. Deze liedjes moest hij zingen, deze plaat moest hij maken. Want onze Martinus kreeg de afgelopen jaren nogal wat voor de kiezen. Zo hoorde hij vijf jaar geleden bij toeval dat hij een lekkende hartklep had. Dit nieuws kwam als donderslag bij heldere hemel en voor hij het wist lag hij op de operatietafel. Onze Martinus was destijds, samen met zijn vriendin, druk met plannen voor de toekomst. Hun eigen versie van huisje boompje beestje. Maar hij zag zijn toekomst als een kaartenhuis in elkaar storten en zag hij met eigen ogen dat het leven niet altijd even maakbaar is. De operatie verliep voorspoedig en na een paar maanden was Martijn weer op de been, maar met de poes tevreden op de vensterbank bleef hun kinderwens onvervuld.
De mens is echter flexibel en na een half jaar revalideren van de operatie begon hij met wandelen. Samen wandelden ze door de Peel, ze kochten een camper en Onze Martinus schreef, zoals hij al vijfentwintig jaar doet; liedjes. En opeens was daar weer even dat onbezorgde gevoel, wat hij dacht voorgoed kwijt te zijn. Dus het is zeker geen treurig album veel eerder een nieuw begin!